Vanmiddag even op bezoek bij mijn moeder en mijn broer hun boerderij. De heerlijk plek waar ik mocht opgroeien! En ik heb zo een klein vermoeden dat Lennert, mijn jongste zoontje er nog héél wat tijd zal gaan doorbrengen.... Want gelijk hij gek is van dieren...
Ik heb er geen foto van , maar op een gegeven moment was ik toch getuige van een prachtig moment.
Ik had Lennert op mijn arm en we stonden bij de Friese paarden. Ik aaide er eentje en Lennert deed mij na... toen nam hij met beide handjes de snoet van het paard vast en vleide zijn hoofdje er tegenaan....zo lief en ontroerend...
Dit moment heeft voor mij een extra betekenis omdat mijn vader drie maanden voor de geboorte van Lennert gestorven is. Mijn vader was een echte paardenliefhebber... Als jonge knaap had hij er al één en op latere leeftijd heeft hij verschillende Friezen gekocht... Ik heb er nog verschillende veulens weten geboren worden. Zo had hij er op een gegeven moment 7. We maakten geregeld uitstapjes met de huifkar of de koets... dat mis ik wel.
Het doet echt wel iets met een mens, zo met m'n eigen zoontje op die plek komen waar ik zelf als kind zoveel speelde...en wandelde, langs de grote eikebomen die er nog altijd staan.
Wat onroerend mooi. Kan me het helemaal voorstellen.
BeantwoordenVerwijderen